Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει φέρει πολλές αλλαγές στους προϋπολογισμούς των νοικοκυριών. Η ανεργία, η μείωση του μισθού σε συνδυασμό με τα σταθερά πάγια έξοδα και την αυξημένη φορολογία, έχουν προκαλέσει πολλες δυσκολίες και δυσχέρειες στις ανειλημμένες υποχρέωσεις των διαζευγμένων γονέων στην καταβολή διατροφής για τα ανήλικα τέκνα τους. Η μη καταβολή της μηνιαίας διατροφής εντός του προκαθορισμένου, είτε βάσει ιδιωτικού συμφωνητικού είτε δικαστικής απόφασης, χρόνου ενέχει αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον υπόχρεο γονέα.
Πρεπει δε να ληφθεί υπ’οψιν ότι οι δικαστικές αποφάσεις διατροφής έχουν συνήθως ισχύ για 2-3 χρόνια. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα είναι δυνατόν τα πραγματικά περιστατικά που ίσχυαν τότε και που οδήγησαν το Δικαστήριο να διατάξει ένα συγκεκριμένο ποσό διατροφής να έχουν μεταβληθεί δραματικά προς το χειρότερο και ο υπόχρεος είτε να μην μπορεί καθόλου να καταβάλει διατροφή, εφόσον τα έσοδα του δεν καλύπτουν πια τις βιοποριστικές ανάγκες του ιδίου, είτε να δύναται να καταβάλει μειωμένη διατροφή, ανάλογη με τα σημερινά του εισοδήματα.
Στην περίπτωση αυτή, ο υπόχρεος μπορεί να καταφύγει στα δικαστήρια ζητώντας την μείωση της διατροφής που καταβάλει. Θα κληθεί να αποδείξει την σημαντική μείωση των αποδοχών του, την έλλειψη εργασίας ή την μείωση του μηνιαίου μισθού του και ό,τι άλλο στοιχείο διαθέτει που να συμβάλει στην μεταβολή προς το χειρότερο των πάγιων εσόδων του και να δικαιολογεί την παύση ή την μείωση της διατροφής.
Για να μην κινδυνεύει ο υπόχρεος από τις επιπτώσεις του νόμου που απορρέουν απο την μη εμπρόθεσμη καταβολή της διατροφής, μπορεί να καταθέσει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με αίτημα προσωρινής διαταγής, που αν γίνει δεκτό θα ισχύει άμεσα και στην συνέχεια να ασκήσει την εκ του νόμου υποχρεωτική τακτική αγωγή, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου της κατοικίας του.
