Το ΚΕΑΟ σε στενή συνεργασία με όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και τα ασφαλιστικά ταμεία, στέλνει ειδοποίησεις για όλες τις οφειλές, καλώντας τους ασφαλισμένους-οφειλέτες να καταβάλουν τα χρέη-πρόστιμα-φόρους παλαιότερων ή και πολύ παλαιότερων ετών.
Ξεχασμένες οφειλές και πρόστιμα ανασύρονται από τα συρτάρια και έρχονται στην επικαιρότητα διογκωμένα από τις προσαυξήσεις τόσων ετών….
Ατομικές ειδοποιήσεις για την ρύθμιση των οφειλών αυτών στέλνονται ταχυδρομικά ή διαδικτυακά από το ΚΕΑΟ και οι αποδέκτες τους καλούνται να τις ρυθμίσουν άμεσα, διαφορετικά θα αντιμετώπισουν την δέσμευση και κατάσχεση των τραπεζικών τους λογαριασμών ή και της ακίνητης περιουσίας τους.
Συνήθως τα χρέη τα οποία καλούμαστε να πληρώσουμε-ρυθμίσουμε είναι πολύ παλιά και ίσως παραγεγραμμένα.
Νομικά η παραγραφή είναι μία ένσταση που για να ισχύσει πρέπει να προβληθεί ενώπιον δικαστηρίου για να γίνει δεκτή. Επομένως, ο μόνος τρόπος απαλλαγής ή μείωσης της οφειλής είναι η άσκηση ανακοπής κατά της ατομικής ειδοποίησης εντός μηνός από την παραλαβή της.
Οι βασικοί λόγοι μιας τέτοιας ανακοπής είναι α) ότι πριν από την έκδοσή της δεν υπήρχε σωστή ενημέρωση με πρόσφορο μέσο για την οφειλή και την έναρξη της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης, β ότι η ατομική ειδοποίηση δεν περιλαμβάνει ουσιώδη στοιχεία, όπως τον αριθμό φορολογικού μητρώου, το είδος της οφειλής και τον χρόνο και τρόπο καταβολής αυτής, γ) ότι η έναρξη της αναγκαστικής εκτέλεσης ερείδεται επί νομίμων τίτλων ανύπαρκτων, αόριστων ή, σε κάθε περίπτωση, που δεν έχουν κοινοποιηθεί και δ) ότι οι αξιώσεις του Ε.Φ.Κ.Α., έχουν ήδη, τουλάχιστον στο μεγαλύτερό τους μέρος, ήτοι κατά το μέρος που αφορούν στο χρονικό διάστημα 1991 – 1997, παραγραφεί.
Επειδή όμως η ανακοπή από μόνη της δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα δηλ. δεν σταματάει την διαδικασία της κατάσχεσης και της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών, θα πρέπει να ασκηθεί και αίτηση αναστολής ώστε να μην κινδυνευει η περιουσία του οφειλέτη μέχρι να κρίνει το δικαστήριο για το αν υπάρχει τελικά οφειλή και ποιο είναι το ποσό αυτής.
Στην υπό κρίση περίπτωση η ατομική ειδοποίηση αφορούσε ασφαλιστικές εισφορές του 1991-2001, ποσού 52.000 ευρώ, οι οποίες βεβαιώθηκαν το 2017!!! Σύμφωνα δε με τις καινούργιες διατάξεις, που ευτυχώς δεν γίνονται δεκτές πάντα από τα δικαστήρια, η παραγραφή της οφειλής ξεκινάει από την την ημερομηνία της βεβαιώσης. Δηλ. στην συγκεκριμένη περίπτωση όχι από το 1991 που δημιουργήθηκε η οφειλή, αλλά από το 2017 που βεβαιώθηκε!!!! Αυτό συμβαίνει διότι διαφορετικά το 90% των ασφαλιστικών οφειλών θα είχε παραγραφεί.
Ο οφειλέτης άσκησε ανακοπή και αίτηση αναστολής κατά της συγκεκριμένης οφειλής και το δικαστήριο της αναστολής που δικάζει πρώτο έκανε δεκτή την αναστολή καθώς έκρινε ότι η άμεση εκτέλεση της οφειλής θα προκαλέσει στον αιτούντα ανεπανόρθωτη βλάβη. Ως «ανεπανόρθωτη» δε βλάβη, η αποσόβηση της οποίας καθιστά, επιβεβλημένη την παροχή προσωρινής δικαστικής προστασίας, νοείται όχι μόνο η κατά κυριολεξία μη αναστρέψιμη, αλλά και εκείνη της οποίας η αποκατάσταση, υπό τις συγκεκριμένες οικονομικές και λοιπές συνθήκες, είναι για τον διάδικο δυσχερής σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αδυνατεί πράγματι να την επιτύχει.
Προβλήθηκε δε ο ισχυρισμός ότι η άμεση εκτέλεση των προσβαλλόμενων πράξεων με την καταβολή του ανωτέρω ποσού (συνολικώς 52.000 ευρώ) θα επιφέρει στον οφειλέτη ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη και θα οδηγήσει σε διακινδύνευση της επιβίωσής του διότι αυτός τελεί σε πλήρη και προφανή οικονομική αδυναμία να καταβάλει οποιοδήποτε ποσό, δεδομένου ότι είναι χαμηλοσυνταξιούχος, ηλικίας 80 ετών, τα δε εισοδήματά του για το τρέχον οικονομικό έτος, προερχόμενα αποκλειστικά από συντάξεις, ανέρχονται συνολικά σε μόλις 6.209,40 ευρώ, ενώ τα αμέσως προηγούμενα έτη ήταν 6.311,52 ευρώ και 6.395,64 ευρώ, αντίστοιχα.
Εξάλλου, ενόψει της ηλικίας του έχει διαρκείς και πολυδάπανες ανάγκες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καθώς πάσχει από αρτηριακή υπέρταση και διαρκή στηθάγχη, ενώ τελεί, ως καρδιοπαθής, υπό διαρκή ιατρική παρακολούθηση. Επίσης, οι μηνιαίες του δαπάνες προς τη ΔΕΗ ανέρχονται σε 60 ευρώ, πλέον 41 ευρώ λόγω ρύθμισης στην οποία έχει υπαχθεί, και για κοινόχρηστα σε 20 ευρώ, το μόνο δε περιουσιακό του στοιχείο είναι το διαμέρισμα στο οποίο διαμένει, και δη σε ποσοστό 25%.
Το Δικαστήριο, έλαβε υπόψη: α) το ιδιαίτερα υψηλό συνολικό ύψος του ποσού που βεβαιώθηκε 52.000 ευρώ σε βάρος του σε σχέση με τα εισοδήματά του των τελευταίων τριών ετών και β) τη γενικότερη οικονομική και κοινωνική κατάσταση του (χαμηλοσυνταξιούχος), και έκρινε ότι η άμεση εκτέλεση των ένδικων πράξεων θα επιφέρει σε αυτόν ανεπανόρθωτη βλάβη, συνιστάμενη στη διακινδύνευση των μέσων βιοπορισμού του κάνοντας δεκτό το αίτημα της αναστολής.
